Dromen vallen in duigen

Dit gesprek past in de consultatieronde, die de ORS uitvoert in het kader van  de advisering aan u over de toekomstige ontwikkeling van Schiphol. Ons gesprek was één in de reeks van de zgn. ‘huiskamerbijeenkomsten’.

Het gesprek begon met het voorlezen van een brief die de gastvrouw aan u heeft gestuurd. Een paar jaar geleden heeft zij een prachtig huis laten bouwen langs de Amstel. Een droom leek in vervulling te gaan. Zij realiseerde zich toen dat er ook vliegtuigen overheen konden vliegen. Maar zij wist ook dat er afspraken gemaakt waren waarbij het gebruik van de Bulderbaan niet tot de prioriteiten gerekend werd.

Bulderbaan

Een baan, die alleen gebruikt zou worden als volgens afspraken de weersomstandigheden daar redenen voor zouden geven, de Rinnooy Kan norm. De praktijk bleek anders. Te pas en te onpas wordt de Bulderbaan ingezet. Veel wind, weinig wind, goed zicht, slecht zicht, dag of nacht, het maakt niet uit. Slechte ervaringen stapelden zich op. Haar droom viel in duigen.

De brief die zij aan u schreef over haar verdriet werd uiteindelijk na maanden van wachten op een wel heel ambtelijke toon  beantwoord. De ambtelijke brief was zeker niet geruststellend en al helemaal niet troostend, maar wel erg technocratisch. De klacht werd niet door u opgepakt als een kans om met haar in gesprek te gaan. Een gesprek waarin haar gevoelens serieus konden worden genomen. Een gemiste kans.

Niet te harden

De ervaringen van de gastvrouw werden ruim gedeeld door de andere aanwezige bewoners, die toevallig bij elkaar waren gezocht om breed de gevoelens te kunnen vernemen.

De hinder is niet te harden. Het gevaar van het vliegverkeer wordt met een factor 10 onderschat. De gezondheid van ons als onderwonenden wordt gebagatelliseerd. Het klimaat staat op springen. De luchtvaart gooit er nog een schepje bovenop.

Schiphol heeft zich over haar kop ontwikkeld. De balans tussen de betekenis van Schiphol voor de samenleving en de prijs, die diezelfde samenleving daarvoor moet betalen in termen van gezondheid en welzijn, is weg. Het optimalisatiepunt is allang overschreden. Dat Schiphol steeds verder moet groeien om te overleven is een mythe en als wij ongelijk hebben en het de waarheid is, dan moet die waarheid worden gestopt. De publieke belangen van de bewoners gaat boven de belangen van de luchtvaartsector. Dan maar een minder populaire luchthaven.

Geen groei meer nodig

Wij snappen ook de waarde die Schiphol heeft voor Nederland. Schiphol hoeft ook niet van ons zijn poorten te sluiten. Wij snappen alleen niet waarom zo een belangrijk deel van de capaciteit van Schiphol is weggegeven aan het bulkvervoer van toeristenvluchten. Volgens de afspraken uit 2008 zou Schiphol selectief groeien. Onder die selectiviteit werd verstaan prioriteit te geven aan zakenreizen en bereikbaarheid. De Luilekkerland bestemmingen vallen daar naar ons idee niet onder. Voor de kwaliteit van de luchthaven was het toch niet nodig om de luchthaventarieven steeds verder naar beneden bij te stellen, waardoor Schiphol tot de goedkoopste luchthavens behoort. Maar die lage tarieven hebben Schiphol wel vol laten lopen. Het huiswerk uit 2008 moet over.

Nadat toegestane capaciteit tot 500.000 vliegbewegingen geheel benut is met vliegverkeer waarvoor die niet bedoeld is, zal reparatie hiervan in gang gezet moeten worden. Niet opnieuw inzetten op selectieve groei, maar juist terug naar selectieve krimp. Dat is de boodschap die wij u in deze brief mee willen geven.

Onze dromen vallen alleen al door de herrie van de overvliegende vliegtuigen in duigen. Ons vertrouwen verdween al lang geleden te paard. Toekomstige besluiten van u kunnen dat vertrouwen te voet terug doen komen. Een kans.

Ons belang is uw belang, is het publieke belang en is niet het belang van de luchtvaartmaatschappijen.

De deelnemers aan de huiskamerbijeenkomst op 3 december 2018 in Amstelveen:

Marcel Beekman
Nicole van Buuren
Lourens Burgers
Marijke Brouwer
Madelon Carels
Peter Hesp
Andre Huiberse
Alexandra Stodel
Ineke Verbeek