Onder de aanvliegroute van de Buitenveldertbaan wonen tegen de 100.000 bewoners. Een verdere escalatie van het incident had voor deze bewoners zeer ernstige gevolgen kunnen hebben. Bij de vliegramp op 4 oktober 1992 is duidelijk geworden wat de gevolgen zijn als een noodlanding op de Buitenveldertbaan niet slaagt en eindigt in een crash op dicht bewoond gebied.
Wij vroegen of de Buitenveldertbaan – in verband met het grote aantal bewoners dat onder de aanvliegroute woont – de landingsbaan is, die als laatste in aanmerking komt voor risicovolle noodlandingen. Het antwoord van de Luchtverkeersleiding Nederland op deze vraag was onomwonden ‘Nee’.
‘Bij de keuze van de baan heeft de gezagvoerder altijd het laatste woord. Een veilige afhandeling staat voorop.’
Wij concluderen daaruit, dat de veiligheid van de bewoners, het gevaar voor de omwonenden, er dus niet toe doet.
De aanvliegroute naar de Buitenveldertbaan over de Bijlmermeer, op weg naar Buitenveldert en Amstelveen.
De WVB is van mening, dat de gezagvoerder weliswaar de verantwoordelijkheid draagt voor een veilige afhandeling van de vlucht waar hij het gezag over voert, maar dat dit altijd binnen de kaders moet vallen van het voorkomen van risico’s voor bewoners. Met andere woorden ‘noodlandingen niet over dicht bevolkt gebied’. De Buitenveldertbaan moet in principe gesloten zijn voor noodlandingen.